Over Pieter Pander
Mededeling:
Pieter Pander geboren in 1962. In 1982 begon hij op de kunstacademie Minerva in Groningen, daar kreeg hij onder andere les van Jouke Wouda en Matthijs Röling. Pieter Pander woont en werkt tegenwoordig in Franeker.
Hij werkt in de figuratieve traditie, maar zijn toets is in tegenstelling tot vele van zijn collega's vlot en schetsmatig. Slechts delen in de voorstelling worden uitgewerkt waardoor deze nadrukkelijker naar voren komen. De ondergrond van het schilderij is geprepareerd paneel of linnen dat grijs van kleur is, zodat hij zowel de lichte als de donkere kant uit kan. Pander schildert snel en gemakkelijk. Hij gebruikt een beperkt palet aan kleuren; vooral bruinen, blauwen, grijzen en witten. Dat zijn de kleuren die bij hem passen en waarmee hij intimiteit en gevoel kan overbrengen. Het eigen kleurgebruik, maar ook de sterke lichtdonker werking typeert Panders werk en verraadt de invloed van zijn leermeester Matthijs Röling. De tegenstelling tussen de grove en fijn uitgewerkte delen op het doek schept een spanning, zodat het werk van veraf en dichtbij interessant is.
Pieter Pander is vooral bekend als schilder van portretten van mens en dier. Wat het meest opvalt aan de portretten van Pieter Pander is dat de geportretteerden zo vanzelfsprekend zijn neergezet. Oude mensen en kinderen zijn vaak het onderwerp in zijn portretten. Zij worden afgebeeld in geheel eigen, natuurlijke poses, die de vanzelfsprekendheid van hun aanwezigheid op het doek bepalen. In het thema herkennen we het leven en de dood, maar desondanks tonen zijn portretten het respect van de schilder voor de geposeerde.
Evenals zijn mensen behandelt hij de dieren met respect en hij tracht dat gevoel ook bij ons over te brengen. Het zijn de dieren uit onze cultuur, vanzelfsprekend aanwezig, maar daarom niet minder waardevol. Hij verbeeldt hun kwetsbaarheid, hun angst, parmantigheid of hun vertrouwen in de mensheid. Door een ongebruikelijk standpunt te kiezen zonder het perspectief geweld aan te doen, schept hij een zekere vervreemding waardoor we opeens het dier met nieuwe ogen gaan bekijken.
